De crisis zal vast invloed hebben op mijn mindfulness cursussen, veronderstelde ik. Dat klopt, maar op een andere manier dan ik dacht: het loopt storm. Voor de nieuwe groep die ik volgende week start, is een wachtlijst.
NRC Handelsblad meldde deze week dat de crisis leidt tot nog meer psychische problemen, burn out en uitval op het werk. Alleen maar méér spanning dus bij mensen die vaak al hard moesten werken en nu ook nog eens bang zijn om bijvoorbeeld hun baan kwijt te raken.
Ik hoor die spanning en zorgen telkens terug in de voorgesprekken die ik voer met de deelnemers aan mijn cursus. ‘Ik wil zo graag mijn hoofd leeg maken ‘, zegt de leuke jonge vrouw die bij mij aan tafel zit. ‘Ik pieker zo veel’, zegt een andere vrouw, die advocate is en drie kinderen heeft. ‘Ik kan ’s avonds in bed maar niet ophouden met tobben en malen’, verzucht een derde. Ze zeggen bijna allemaal hetzelfde. Ze zijn ook bijna allemaal van hetzelfde type: jong, hoog opgeleid, ambitieus, en meestal vrouw. Ze hebben het vaak heel goed gedaan, tot nu toe,: ze hebben hard gestudeerd, hard gewerkt. Maar nu liggen ze wakker. Ze piekeren, ze malen, ze kunnen de uitknop van hun gedachten niet vinden.
Daar zullen we volop mee gaan oefenen, met die uitknop, al is het een modieus fabeltje dat we ons hoofd echt ‘leeg’ kunnen maken. Maar we kunnen wel meer controle gaan krijgen over al die voortrazende gedachten, en ervoor zorgen dat die minder met ons op de loop gaan. Acht weken lang, ook thuis, zullen we in de nieuwe cursusgroep daarvoor gaan mediteren en de aandacht trainen. Hopelijk (en waarschijnlijk) kan het mooie mindfulness op die manier een eigen steentje bijdragen aan wat meer ‘ontspanning op de arbeidsmarkt’. Of, zoals een dierbare vriend me net schreef: ,,Nooit weg in tijden van crisis: a less full mind door mindfulness;”
Comments