Dank namens de stichting ‘Druppel op de gloeiende plaat’!

Ana Rosa Soares is 40 jaar, Portugese van origine en alleenstaande moeder van een dertienjarige zoon. In Trouw werd zij laatst geïnterviewd over haar werk als schoonmaakster. Elke werkdag moet zij 17 hotelkamers in Rotterdam schoonmaken; ze verdient daarmee 1300 euro netto per maand. Dat is niet veel geld, maar zij lijdt vooral onder een gebrek aan respect. Er wordt niet naar haar geluisterd wanneer ze aankaart dat ze 17 kamers per dag niet haalt. Zelfs als er iets niet klopt met haar salaris, vindt ze geen gehoor. In het interview zegt Ana: ‘Er zijn mensen die het veel slechter hebben dan wij. Maar ik zou zo graag eens met mijn zoon op vakantie gaan: een uitstapje naar Brussel of een weekje naar Centre Parcs.’ Toen ik dit las, kreeg ik het op mijn heupen en heb ik direct op Facebook en LinkedIn een oproep geplaatst. Als genoeg mensen een tientje zouden doneren, konden Ana en haar zoon makkelijk op vakantie, zo durfde ik mijn contacten voor één keer te vragen. De reacties en bijdragen stroomden binnen. Iemand gaf zelfs 250 euro, een paar anderen vijftig, en er kwamen vele tientjesleden. De teller stond binnen een week op 800 euro. Ik heb Ana gebeld of ze dit wilde aannemen; ze antwoordde dat ze ‘sprakeloos’ was. Na even nadenken besloot ze ‘ja’ te zeggen en kon ze een vakantie boeken. Ik was heel gelukkig, al kwamen er ook negatieve reacties. Zo schreef iemand dat zovéél mensen in Nederland niet op vakantie kunnen. Dat weet ik wel; dit was natuurlijk maar mijn hoogstpersoonlijke stichting ‘Druppel op de gloeiende plaat’. Maar ik zag toch genoeg redenen om in actie te komen. Ik denk dat er vaak respectloos met schoonmakers wordt omgegaan en dat ze onderbetaald worden, maar behalve tijdens verkiezingen kan ik daar niet veel aan doen. Het systeem kan ik niet veranderen, wel kan ik één keer iets voor één persoon doen. Daar komt bij dat ik me verbonden voel met deze vrouw. Wij zijn precies hetzelfde; she is just another me. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en ploeteren allemaal om gelukkig te zijn. Dat was mijn belangrijkste drijfveer en waarschijnlijk ook die van de vele gulle gevers – waarvoor dank. Vanonder zijn petje zei mijn inspiratiebron de Dalai Lama laatst strijdbaar in Ahoy: ‘Verandering komt alleen tot stand door actie!’ Nou ja, ik heb vast niet veel kunnen veranderen, behalve misschien één zomer iets voor Ana.