Mindfulness en zelfcompassie is de titel van het net verschenen boek van Christopher Germer, en het is een enorme aanrader. Het is heel goed geschreven, legt helder uit wat mindfulness is en kan betekenen, en biedt een goede introductie tot ‘zelfcompassie’. Tot vriendelijk(er) zijn voor jezelf, minder streng, minder veroordelend – zowel in je gedachten, als in je gedrag. Een jaar geleden heb ik twee dagen aan de lippen gehangen van Christopher Germer, toen hij in Nederland een bijscholing gaf aan mindfulnesstrainers over zelfcompassie. Ik heb mijn aantekeningen van toen nog eens opgediept en wil hier een stukje citeren dat mij toen – en nu nog – enorm getroffen heeft. Germer sprak over lijden, wat we allemaal onvermijdelijk doen, van tijd tot tijd. Of we nu lijden onder pijn, ziekte, een vervelende collega; onder zelfkritiek, files of ontslag: lijden komt in meer of minder heftige mate op ons pad. Als je lijdt, zei Germer, wat heb je dan nodig? Vraag jezelf dat af: hoe kun je goed voor jezelf zorgen; hoe dóe je dat soms al? Helpt een warm bad jou, of een telefoongesprek met een vriendin, een wandeling, mooie muziek, een vrolijke film of andere afleiding? Juist op de momenten dat we lijden, stelt hij, geven we onszelf dat soort ‘zelfzorg’ meestal níet. Wat we dan wel doen is piekeren en malen. We barsten van de zelfkritiek, we isoleren onszelf van anderen en ook van ons lichaam: ‘we trekken ons lichaam uit. We nemen de lift naar boven en laten daar de gedachten rondrazen’, aldus Germer. Wat mooi en treffend gezegd! Zijn boek bevat veel meer van dit soort inzichten en ook aanwijzingen hoe het anders kan. Hoe het allemaal wat vriendelijker kan, of, met dat modieuze woord: met wat meer zelfcompassie. Zijn boek is uitgegeven bij Nieuwezijds en ik kan het zeer aanbevelen.
Comments