Hij zit met zijn hoofd in zijn handen en verzucht dat hij gék wordt van al die gedachten. Het piekeren, het malen, het tobben over de toekomst, het terugkijken naar het verleden - hoe krijgt hij ooit rust in zijn hoofd? Ik luister aandachtig en vraag door, voordat ik hem een aantal technieken ga aanreiken hoe we hiermee kunnen omgaan.
Wé, want hij is niet de enige die last heeft van een overactief brein, van een geest die soms een kwelgeest kan zijn. Daar hebben we allemaal last van, met een gemiddelde van zo'n 40.000 gedachten per dag. En een vrolijke boel is het daar in dat hoofdkantoor ook al niet, want van die tienduizenden gedachten is er gemiddeld zo'n 70 procent negatief...
Je bent niet de enige - die wetenschap verlicht vaak al een beetje, merk ik als coach. Maar wat bovenal verlicht zijn technieken om wat meer afstand te kunnen nemen van al dat piekeren, malen en tobben. En dat kunnen we - ja: wé - echt allemaal leren.
In de coachingssessie wil ik hiermee gaan oefenen, dus vraag ik hem om een voorbeeld te geven van een gedachte waar hij momenteel last van heeft. Hij zegt: 'Het duurt nog weken voordat ik ga kamperen, maar nu al lig ik 's nachts wakker van de gedachte dat ik mogelijk een gaslucht zal ruiken in mijn caravan. En wat ik dan moet doen.' Even schieten we samen in de lach: Wow, dit heeft niet zoveel te maken met 'leven in het hier en nu'! Maar, werpt hij direct daarna tegen: het is toch ook goed dat ons brein zo werkt, dat het ons waarschuwt bij gevaar? Zeker, zeg ik, om vervolgens te vragen: Ruik je nú, hier, in deze coachingsruimte, een gevaarlijke gaslucht? Nee, constateren we, geen vuiltje aan de lucht, geen gas, geen gevaar. Dus gedachten daarover hoeven we nu niet serieus te nemen.
Daar gaan we samen mee verder, de komende weken, spreken we af: gedachten herkennen, er wat afstand van nemen als ze ons niet helpen, en die zwartkijker in ons brein wat minder serieus nemen. Wat een bevrijding kan dat zijn! En ja: dat kunnen we allemaal leren, want tot mijn vreugde heb ik dat niet alleen zelf ervaren, maar zie ik dat in mijn cursussen en coachingsgesprekken keer op keer gebeuren.
Σχόλια