Het gaat enorm goed met haar werk, vertelt ze – en dat verbaast me niets. Ze is tot het einde van het jaar volgeboekt, zegt ze – en ik kan het me helemaal voorstellen. Ik zeg dat ik het haar zo gun; dat ze ook zo goed is in haar vak. ,,Maar ik vind het ook eng”, zegt ze dan. ,,Ik denk vaak: dit kan nooit zo doorgaan, straks stort alles in.”
Ze kijkt me bijna beschaamd aan bij deze bekentenis en we moeten lachen. We bespreken wat hier nu eigenlijk gebeurt: het gaat goed, het werk loopt als een trein, het leven is mooi! Maar de geest, die kwelgeest van ons, kijkt tobberig naar de toekomst en bederft de feestvreugde.
In zijn megabestseller De kracht van het NU bespreekt Eckhart Tolle veel van dit soort situaties, die we allemaal zo goed kennen: het is prachtig weer buiten, de herfst kleurt de bomen maar wij fietsen er piekerend aan voorbij, diep in gedachten verzonken over dat stressvolle gesprek van gisteren. Tolle daagt ons uit om onszelf dan één vraag te stellen: Heb je NU een probleem? Meestal zal het antwoord ‘nee’ zijn, voorspelt hij.
De vraag klinkt wat provocerend of respectloos, zo van: Wat heb jij nou te zeuren! Maar zo bedoelt de kleine wijze goeroe en megabestseller-auteur het niet. Hij vraagt ons om oprecht te onderzoeken of we een probleem hebben dat daadwerkelijk op dít moment speelt. Heel soms moet het antwoord ‘ja’ zijn en hebben we precies op dít moment een probleem – we hebben vreselijke hoofdpijn, we hebben net slecht nieuws gekregen. Maar veel vaker maakt onze geest, die kwelgeest, de problemen. Door te tobben over de toekomst of te piekeren over het verleden. Door niet hier en nu aanwezig te zijn. Hier en nu is het prachtig buiten en fietsen wij heerlijk door de herfst; dat gesprek van gisteren is geschiedenis en speelt niet nú. Nu loopt ons werk als een trein en wat de toekomst brengt, weten we niet. Het zijn meestal hersenspinsels, fantasieën en gedachten – en niets meer, die problemen van ons.
Tja, die filosofie van het leven in het nu – die is zeer aantrekkelijk. Maar het is een hele klus om de geest zo te trainen dat we daar wat meer aandacht voor krijgen. Dat we mindful aanwezig zijn bij wat er ook maar speelt, nú. Een levenslange klus is het ook; je moet blijven trainen. Maar het kán; iedereen kan het – in acht weken ben je al een heel eind. En al zullen we vast niet allemaal zo verlicht worden als de kleine wijze goeroe, een stuk lichter wordt het leven daarmee wel.
