Niet kijken!

Oh die smartphone.... Al die apps en mails en notificaties en reminders en piepjes, allemaal goed doordacht ontworpen om ons telkens weer te laten kijken, checken, reageren - om ons verslaafd te maken. Wat lukt dat de fabrikanten goed, en wat is het moeilijk om er een beetje bewust mee om te gaan. In bijna ieder intakegesprek voor de mindfulnesstrainingen die ik geef komt het apparaat ter sprake, en vooral: de stress die het geeft. Een soort permanente stressbron is het geworden die we de ganse dag in onze broekzak meedragen, opdat we maar niets missen en de trillinkjes letterlijk aan den lijve ervaren. En dan weer snel kijken, checken, reageren.....

Er is een prachtig boekje van mindfulnessdeskundige Edel Maex dat gaat over meditatie en dat de titel draagt 'De bereidheid om te kijken'. Mediteren, schrijft hij, is de bereidheid om te kijken - naar wat er NU speelt. Naar wat je denkt, voelt, ervaart. Alleen maar kijken, er niets van te hoeven vinden, er niets mee te hoeven doen. Mediteren is zodoende het ultieme instrument om jezelf te leren kennen.

Ik ben dezer dagen vooral weer aan het trainen in de bereidheid om níet te kijken. Mijn afwezigheidsassistent staat sinds de vakantie aan en laat iedere afzender vriendelijk doch beslist weten dat mijn email eenmaal per dag wordt beantwoord. Bij mijn whats'app zal ik die discipline zelf moeten opbrengen en misschien niet eenmaal per dag kijken maar toch veel minder vaak. Zo moeilijk! Zoonlief stuurt een leuke foto, vriendin vraagt even raad, cursist wil graag wat informatie.... Hopelijk hebben ze de bereidheid om even te wachten. En hopelijk geef ik de ander hiermee impliciet de ruimte om hetzelfde te doen. Het ding af en toe weg te leggen, misschien wel een paar uur lang, en niet te kijken.

Dus wacht svp even op antwoord - nothing personal - en laat mij ook lekker wachten. Dan geven we elkaar wat vrijheid cadeau.