Van een oud-cursiste die heel toegewijd met mindfulness verder is gegaan, kreeg ik een kinderboek te leen: Momo en de tijdspaarders. Het was volgens haar helemaal in de mindfulness-geest geschreven. En inderdaad, wat een heerlijk boek!
De goedgemutste en populaire kapper meneer Fusi raakt in de ban van de ‘tijdspaarders’, grijze mannen in grijze pakken die hem manen niet zoveel tijd te verspillen en toch eens wat efficiënter te gaan werken. Meneer Fusi luistert schuldbewust en hangt heel volgzaam in zijn winkel een bord op, met daarop de mantra: Gespaarde tijd is dubbele tijd!
Schrijver Michael Ende beschrijft hoe het meneer Fusi vervolgens vergaat: ,,Hij werd steeds zenuwachtiger en rustelozer, want één ding was wel eigenaardig: van alle tijd die hij bespaarde, schoot er nooit iets voor hem over. Die verdween zo maar op een raadselachtige manier en was er niet meer. Zijn dagen werden eerst onmerkbaar, maar dan duidelijk voelbaar korter en korter. (….) Er was iets als een blinde bezetenheid over hem gekomen. En als hij soms met schrik opmerkte hoe snel en steeds sneller zijn dagen voorbij vlogen, dan spaarde hij des te verbetener.”
Nee, dan het meisje Momo, dat alles zo rustig en met aandacht doet. Iedereen komt graag bij haar langs in haar oude ruïne waar ze zonder vader of moeder als een soort Pipi Langkous woont. Maar dan een heel bedachtzame Pipi, die bovenal heel goed kan luisteren, waarmee ze voortdurend nieuwe vrienden maakt. De tijdspaarders in hun grijze pakken met hun grijze levensfilosofie krijgen iedereen in hun macht, behalve dit meisje Momo.
Een heerlijke moraal, die er lekker dik bovenop ligt, maar dat mag de pret niet drukken. Ik kan er een mooie nieuwjaarswens aan ontlenen: Alle goeds voor 2013, en verspil in dat nieuwe jaar vooral lekker veel tijd aan nietsdoen, stilstaan, luieren en luisteren. Het zal je zeker wat opleveren, al was het maar een mooie ervaring of… nieuwe vrienden.
Comments