‘Je moet leren om wakker te vallen.’ Dat zegt Jon Kabat-Zinn, grondlegger van de mindfulnesstraining. Dit is precies wat we oefenen in de cursus, en eigenlijk in iedere meditatie: wakker te zijn, aanwezig te zijn in je leven. Niet almaar voort te razen op de automatische piloot; niet slaapwandelend voorbij te lopen aan alles wat mooi of moeilijk is.
Afgelopen week moest ik mijn schoonmoeder begraven en dit was een interessante oefening in wakker zijn, aanwezig zijn. Toen mijn kinderen heel verdrietig op de bank zaten na het overlijdensbericht was dit de oefening: alleen maar erbij zijn, een beetje praten, ruimte en tijd maken voor wat er bij hen speelde – en bij mij. Op de dag van de uitvaart was dit ook de oefening: hoofd, hart en aandacht erbij. Een dierbare cursist begreep dit goed toen hij me condoleerde en zei: ‘Houd je ogen open.’ Dat heb ik gedaan.
Het is niet altijd makkelijk en mooi om met aandacht te leven, soms is dat ook moeilijk en eh….mooi. Want dat was het zeker ook, tijdens de uitvaart. Mooi om naar de muziek en de speeches te luisteren, de dierbare mensen om me heen te zien en ook het verdriet te voelen.
Slaapwandelend door het leven gaan wil ik niet meer, kan ik ook niet meer, al blijft dit voortdurend training en onderhoud vergen. Maar dat levert zoveel op. Iedere dag weer mediteer ik daarom, en oefen ik zo in ‘wakker vallen’. Hoofd, hart en aandacht erbij, en ogen open.
